De 62-jarige Geert Boersma is wijkagent op het Bildt. Het liefst rijdt hij op de elektrische dienstscooter door zijn gebied om makkelijk benaderbaar te zijn voor de mensen. Tijdens een dienst maakt hij mooie, maar ook heftige momenten mee.
Geert Boersma werkt al 45 jaar bij de Rijksoverheid. Hij bracht 20 jaar door bij defensie en daarna kwam hij bij de politie terecht waar hij inmiddels 25 jaar voor werkt. ,,Ik heb eerst gewerkt als parketwachter bij de rechtbank en ben in 2003 in St.-Annaparochie op straat komen te werken als agent.” Sinds vijf jaar werkt hij als wijkagent op het Bildt. Op het politiebureau in het dorp vertelt Boersma over wat hij in zijn werk meemaakt. ,,Ik ben wijkagent van St.-Jacobiparochie tot Vrouwenparochie. Ik ben verantwoordelijk voor 9.000 inwoners van allerhande pluimage. Wijkagent houdt in dat je er bent voor de burger of bedrijf.” Boersma geeft voorlichting op scholen en aan ouderen, heeft te maken met zaken als fraude, burenruzies, overlast van jongeren, zelfdodingen en verkeersongelukken.
Boersma rijdt graag door zijn wijk met de elektrische dienstscooter. Dan is hij makkelijker benaderbaar door mensen. “Ik rijd een rondje door het dorp om te kijken wat er speelt. Ik maak afspraken met mensen thuis en dan rij ik van hier naar St.-Jacobiparochie. Tijdens de rit ben ik aanspreekbaar voor de mensen die ik onderweg tegenkom. Daar maak ik een praatje mee,” Het is volgens Boersma nooit een doelloos blokje om. ,,Soms heb ik als ik hier de deur uit ga, meteen een gesprek met iemand. Dat kan over een overlastsituatie of over verkeersproblematiek gaan en dan pak ik dat op. Ik ben als wijkagent het aanspreekpunt, maar heb ook de eerste zicht In de wijk. Zodra er wat gebeurt, hoop ik daar bij te zijn, het snel op te pakken en dan uit te zetten.”
Onder de mensen zijn vindt Boersma het mooiste aan zijn werk. ,,Ik vind het heel mooi om voorlichting te geven op scholen.” Hij geniet van de gesprekken met de jeugd op straat of drinkt koffie met ouderen. Daarnaast maakt hij heftige dingen mee tijdens zijn diensten. ,,Ik ken in mijn hele werkgebied al de plekjes waar ik langs rijd waar dodelijke aanrijdingen, reanimaties en verhangingen zijn geweest.” Na een heftige gebeurtenis wordt Boersma gebeld door opvangteam Friesland om te praten over wat hij heeft meegemaakt. ,,Zolang ik het filmpje rond heb, is het klaar. Mis ik twee of drie beeldjes in het filmpje, dan krijg ik problemen met het verwerken. Ik moet zorgen dat ik het hele verhaal weet.” Meestal lukt Boersma het wel zijn heftige ervaringen vrij snel te verwerken, maar een tiener met lange blonde haren die overleden is bij een dodelijke aanrijding is hem twee jaar bijgebleven. “Ik had haar ID-kaart gezien, maar ik kon niet meer zien dat zij het was.” Als hij iemand zag die op haar leek, kreeg hij er weer stress van. Op een gegeven moment is hij gaan praten met collega’s die ook bij het ongeval waren. ,,Op die manier kreeg ik het verhaaltje rond. Deze ervaring zit nu in een doosje in mijn hoofd. Op de momenten dat ik langs de plek van het ongeval rijd, komt het even in mijn gedachten op en daarna kan ik het weer wegstoppen.”
Boersma woont maar 900 meter van het politiebureau. ,,Er zijn weinig wijkagenten die in hun eigen werkgebied wonen. Dat heeft voor- en nadelen. Men weet je altijd te vinden.” Boersma wordt vaak aangesproken bij de kassa in de supermarkt of bij de visboer. Daarnaast weten mensen hem via de telefoon te vinden ,,Als het niet op de diensttelefoon is, dan is het wel via mijn huistelefoon. Maar ook in de brievenbus komt weleens wat. Dat krijg je als je dichter op je wijk zit. Het klinkt haast alsof ik nooit vrij ben. Maar dat valt wel mee. Het heeft ook te maken met het feit dat ik eerst altijd bereikbaar was.” Dat moest hij echt afleren. ,,Sinds kort heb ik twee telefoons; een privé- en werktelefoon. Ik probeer mijn werktelefoon als ik thuiskom uit te zetten en weg te leggen.” Tijdens zijn vrije dagen maakt hij een inschatting of er meteen actie ondernomen moet worden op een telefoontje, mail of brief. Of dat het kan wachten totdat hij weer aan het werk is. Dat mensen Boersma herkennen als wijkagent, heeft wel effect. ,,Ook de jeugd waar ik veel last van heb, weet allemaal wie ik ben. En daar valt en staat een heleboel mee, denk ik als wijkagent zijnde.” Met een groep jongeren die overlast veroorzaken zoekt Boersma contact. ,,Dan sta ik met mijn scooter ‘s avonds laat tussen die groep jeugd in en probeer ik het gesprek met ze aan te gaan. Ik geef ook heel doelbewust aan van wat er gebeurd is, ik dat niet graag wil zien. Dan merk je gewoon dat de jeugd daar het liefst een beetje omheen praat. Ze wel hun eigen verhaal vertellen, maar niet echt luisteren naar wat jij graag wilt. We hebben daarnaast ook jongeren die hier in de omgeving gewoon ‘s avonds zitten. Daar kun je wel goede gesprekken mee voeren.”
Over anderhalf jaar gaat Boersma met pensioen. Hij heeft er wel vrede mee. ,,Waarschijnlijk word ik de eerste tijd nog aangesproken over zaken, maar daar zal ik niets meer mee doen. Er is een kans dat er een wijkagent komt die niet hier in het dorp woont en niet benaderbaar is op de manier zoals de mensen van mij gewend zijn.” Voorlopig kunnen de mensen op het Bildt Boersma nog steeds inschakelen en aanspreken als hij langsrijdt op zijn scooter. De wijkagent vindt zijn werk elke dag weer verrassend. ,,Dat is het mooie van politiewerk. Ik begin te werken en heb geen idee wat ik die dag voor de voeten krijg. Het mooie is dat je een heleboel voor andere mensen kunt doen. En dat is ook de reden dat ik bij de politie ben gekomen.”
Als mensen hulp nodig hebben kunnen ze altijd via 0900-8844 contact zoeken met Boersma. Als hij vrij is neemt hij zo snel mogelijk zelf contact op. En natuurlijk is hij altijd op straat te benaderen.
