Column
Nou binne se teugenworig heel wat mâns. Aigenlik likent niks meer onmooglik. Maar ’n goed recht trottwaar en ’n goeie dyk d’r in lêge, en ok soa houwe, likent in ’n prot gefallen te feul froegen.
Jim sille ’t fast herkinne: losse tegels, tegels die’t ’n bitsy of ok nag wel ’s ’n bitsy te feul overeand staan of ’n partij losse tegels. Dan hewwe je nag de fariant fan flinke waterplassen die’t betiden soa diep binne dat sels ’n lekkerbekky d’rin fersúppe sou.
Ok misse d’r wel ’s tegels. Atstou dan an ’t koieren bist, dan kînst dij betiden wel ’n ongemak stroffele. Je motte goed na de grônd kike en je durve súvver niet om je hine te kiken.
Maar mînsen, dut mot dochs âns kinne? D’r binne bij de gemeente dochs fast wel túkke metwerkers die’t de tegels d’r goed in lêge kinne? Maar belangriker: dat ’t ok goed blyft?
Ok met ’n prot diken op ’t Bildt staat ‘t d’r niet goed foor. Dat hobbelt betiden ok núvver. Dan likent ’t wel at je in ’n keekwalk fytse. Dat mot âns! Gemeente Waddenhoek, doen d’r wat an!
Betiden joeke mij de hannen om ’t sels te doen, maar dan komt ’t ok niet klaar. Ik hou mij wel heel faak doende met klinkers, maar die klinkers brúk ik om der ’n stikky fan te maken.
Trouwens, in ’t Bildts noeme wij ’n steen in de dyk ’n klinkert en is ’n klinker in ’t Bildts ’n letter. ’t Is maar even dat jim ’t wete. Ok der sitte wel ’s hobbels in, mot ik eerlik sêge, maar ik hoop dat de klinkers d’r in deuze kollum keurig inlêge.
Ik beslút met ’n hele ouwe anekdoate dat met ‘n trottwaar te krijen het: ik loof dat ’t Dirk waar, ’n broer fan ôns pake Jelle. Hij liep ’n keer met Ype de Koe deur de hoofdstraat in St.-Anne. Jim motte wete dat Dirk wat mank liep en dat Ype stamerde.
Sait Ype: “Dou dou hoefst nie.. niet.. niet mank te lo… lopen.” Dirk: “Wat dan?” Ype: “Dan dan motst… motstou die ene poat op ’t trot… trottwaar sette en de ândere in ’e geu… geut.” Dirk: “En dou hoefst niet te stameren.” Ype: “O ni? We.. werom niet?” Dirk: “Motst gewoan dyn freet houwe.”
Ik hou myn mônd nou ok. Ik hew alweer tefeul said.
