In Memoriam Tinus Rusticus (1946-2022)
Op 9 april jl. overleed in verzorgingscentrum het Bildt in St.-Annaparochie Catharinus Rusticus. Tinus woonde bijna zijn hele leven in Froubuurt; hij wás Froubuurt. CVO-coryfee, icoon van kaatsvereniging De Klaine Izak, gulle gever, dorpschroniqueur en vooral een heel plezierig mens, opgewekt ondanks toenemend fysiek ongemak. De ogen en oren van Froubuurt.
Het was jarenlang vaste prik, grofweg tussen april en september. Als we bij de Bildtse Post op maandagochtend de brievenbus openden, rolde daar een pak A4’tjes uit. Op de zondagavond, na het sportweekend, met de typemachine geschreven; een verslag compleet in kapitalen getikt (dan was het voor hem beter te zien), met bloemrijke zinnen, gedetailleerde en precieze verslaglegging van elke kaatsslag, elke voetbalgoal, elke uitgereikte prijs, of – als het om Frourock ging – elke gespeelde noot in de feesttent. Als Tinus Rusticus er niet bij geweest was, was het de vraag of het überhaupt wel plaatsgevonden had.
Rusticus – die tijdens zijn werkzame leven bij een verzekeringmaatschappij werkte – was de ogen en oren van het dorp. Hij deed overal verslag van, en bewaarde bovendien elk artikeltje dat maar over Froubuurt ging. Hij had wanden vol stellingen met archieven, knipsels en artikelen.
Zijn grote passie was sport: voetbal, kaatsen (buiten en in de zaal), schaatsen. Zelf was hij ook sportief geweest, tot het niet meer kon. Skiën, voetballen, kaatsen, zeilen, en hij was gek op fietsen. Hij was altijd langs de lijn te vinden, organiseerde mee, of droeg bij aan de goede zaak als shirtsponsor. Hij werd kledingsponsor van het dameselftal door hen van een nieuw tenue te voorzien. Later prijkte de naam ‘Rusticus’ ook op de voetbaltassen.
Hij was een gulle gever, ook voor het nieuwe MFC dat in Froubuurt staat. Atje Tadema heeft hem vlak voor de opening ervan opgehaald uit Beuckelaer om hem privé een rondleiding te geven, zodat hij het resultaat nog heeft kunnen zien.
Tinus Rusticus had één broer, Hotze (eveneens onlangs overleden), en twee nichten. Hij trouwde nooit en had geen kinderen, en veel familie had hij daarom niet. Aan goede vrienden echter geen gebrek. Daarmee kaartte hij, ging hij tot op hoge leeftijd op vakantie, samen eten, of ze kwamen bij hem op bezoek in Froubuurt, later de Sonnewaaie en op het laatst in Beuckelaer.
Kritisch, positief, eigenzinnig, een fijne persoonlijkheid. En in voor een geintje of joligheid: verkleed als Kerstman in een slee riep hij de dorpelingen meermaals op om naar de Kerstbazaar van KV De Klaine Izak te gaan. Ook kroop hij meer dan eens in de huid van Sinterklaas. Tinus had een te korte nekspier, waardoor zijn hoofd altijd wat schuin hing. De mijter stond daarom ook scheef op zijn hoofd. ‘Skeve Tinus kom maar binnen met je knecht,’ klonk het dan op het dorp uit de kelen van de volwassenen, bij de intocht. Tinus vond het prachtig.
Tinus was een dorpscorrespondent oude stijl, vanuit liefde voor zijn dorp. Hij was de ogen en oren van Froubuurt, én ook het hart, een man die midden in de Froubuurtster gemeenschap stond en zich daar zijn hele leven voor inzette. Catharinus Rusticus is 76 jaar geworden.
