Hinke en Johan Leistra hebben sinds april dit jaar hun Bed & Breakfast ‘t Bildt in St.-Annaparochie tijdelijk opgegeven om de Oekraïense vluchtelingen Oleg en Iryna hierin een thuis te bieden.
Op de Oudebildtdijk tussen de uitgestrekte weilanden hebben Oleg en Iryna in Bed & Breakfast ‘t Bildt een tijdelijk thuis gevonden. De eigenaren Hinke en Johan wonen in de aangrenzende woning. Ze delen de gezamenlijke tuin. Het Oekraïense stel heeft een volkstuin gemaakt achter de heg in het weiland dat bij het huis van de Leistra’s hoort. In de kas bij de schoonzus van Hinke zijn ze graag in de weer met planten. “Toen ze eerst niets om handen hadden, was de tuinieren voor hen heel belangrijk”, vertelt Hinke aan de eettafel van haar knusse dijkhuis. ,,Ze waren in Oekraïne gewend om te tuinieren en zelfvoorzienend te zijn. Ze hadden daar een hele grote tuin met groente, perzik- en perenbomen. Ik ben blij dat we hen dit kunnen bieden.”
Hinke en Johan wilden graag iets betekenen voor de Oekraïense vluchtelingen. “Het is ontstaan omdat er zoveel behoefte was aan een opvangplek en ook vanuit ons geloof”, legt Hinke uit. “En wij hadden plek in onze B&B. We hebben zowel ruimte in ons hart en in ons huis.” Ze melden zich eerst aan bij Takecarebnb. Deze organisatie brengt vluchtelingen met een verblijfsvergunning in contact met gastgezinnen. Maar al snel kregen ze via mensen uit het dorp, die ook vluchtelingen in huis hadden, de vraag of zij mensen konden opnemen in hun B&B. “Dit wilden we wel, maar we konden de B&B niet zo snel sluiten omdat we nog gasten hadden. Een tijdje later kregen ze weer de vraag of ze mensen konden opvangen. En deze keer was het wel mogelijk. Oleg en Iryna zijn toen voor een kennismakingsgesprek geweest bij Hinke en Johan. Het klikte goed tussen hen. ,,Ze wilden graag in deze buurt blijven omdat hun dochter hier al acht jaar in de buurt woont met haar man.” In april zijn Oleg en Iryna in de B&B getrokken. Hinke vindt dat het heel goed gaat. Ze beseft dat dit niet overal zo vanzelfsprekend is. ,,Ik denk dat mensen hieraan beginnen met de beste bedoelingen, maar het is niet altijd makkelijk. En ik denk dat je zelf wel makkelijk moet zijn. Als je dat niet kunt en ze zijn veel in je persoonlijke ruimte, snap ik ook wel dat het moeilijkheden geeft. Oleg en Iryna hebben hun eigen huis met kookgelegenheid. We delen de wasmachine, onze gereedschapskist en de tuin. En dat gaat prima”
Door de oorlog in Oekraïne, moesten Oleg en Iryna halsoverkop vluchten uit hun woonplaats Mykolaiv, in het zuiden van het land. ,,Ze hebben snel een tas ingepakt toen de oorlog uitbrak en zijn via Polen naar Nederland gekomen. Ze weten niet of hun huis er nog wel staat. Toen ze vertrokken was het huis van de buren al kapot geschoten. We vragen er niet de hele tijd naar. Ik informeer weleens naar zijn moeder. De 84-jarige vrouw is nog in Oekraïne. Zij wilde niet met hen mee. Ze zit in een vakantiehuisje buiten de stad waar ze redelijk veilig lijkt te zijn en omringt door mensen die haar helpen. De onzekerheid wanneer ze weer terug kunnen om hun moeder te zien, vinden ze het ergste. Daarnaast missen ze hun tuin, de buren, vrienden en werk. Alles zijn ze kwijt.” Hinke benadrukt dat Oleg en Iryna echt proberen er hier iets van te maken. Sinds kort zijn ze via het uitzendbureau aan het werk. ,,Hij was in Oekraïne al met pensioen. Hij installeerde daar brandblusapparaten. Zij was manager bij een toeristenbureau. Ze hebben nu vrij simpel werk via het uitzendbureau. Maar ze zijn blij dat ze een baan hebben. Eerst haalden ze elke week bij de gemeente hun leefgeld op. Dankzij het werk hebben ze wat meer te besteden.”
Hinke vindt dat het erg getroffen hebben met Oleg en Iryna. ,,Het zijn hele leuke mensen. Ze zijn van onze leeftijd, rond de zestig jaar. Onze kinderen zeggen weleens gekscherend dat ze net als wij zijn. Ze hebben dezelfde hobby’s. Ze wandelen graag. Hij gaat graag op pad met de racefiets en zij op mijn elektrische fiets. Er is een soort vriendschap ontstaan. Als ze weg zouden gaan, zou ik ze missen.” De communicatie gaat wel lastig. Maar hiervoor geeft de webapplicatie Pryv.it uitkomst. ,,Zodra Oleg en Iryna hier binnenkomen, start ik die op. Op deze manier kun je elk op je eigen telefoon praten in je eigen taal en de site vertaalt het meteen. Jammer dat ze geen Engels spreken, maar hun dochter kan gelukkig ook voor ons vertalen. Zo komen we met z’n allen een heel eind. We hebben veel plezier met elkaar.” Soms hebben ze wat verwarring met afspraken over waar en wanneer Oleg en Iryna ergens moeten zijn. ,,We moeten erom denken dat we heel helder communiceren. We moeten duidelijk zeggen dat een afspraak op bijvoorbeeld donderdagavond is en dan zeg ik de tijd erbij in cijfers en letters. Anders gaat het weleens mis.”
Voorlopig kunnen Oleg en Iryna niet terug naar Oekraïne. ,,We weten niet hoelang ze blijven, zegt Hinke. ,,We gaan eerst uit van een half jaar, maar het kan ook drie jaar duren. We zien het wel. Het is een lastige tijd op de woningmarkt. Dan kunnen ze hier beter blijven zitten. Stap voor stap bekijken we hoe de tijd zich ontwikkeld.” Het voorlopig opgeven van de B&B is voor hen geen probleem. “We hebben allebei een baan en deden de B&B erbij. Dat leveren we nu in. Daar denken we niet moeilijk over. Wij redden ons wel.” Hinke krijgt vaak de vraag van mensen om hen heen waarmee ze Oleg en Iryna kunnen helpen. ,, Ze vragen niets, maar hebben wel structurele hulp nodig met boodschappen en kleding. Daarnaast mag Oleg graag foto’s maken en Iryna houdt van breien, haken en naaien. En allebei houden ze van tuinieren. Een fototoestel, wol of een kleine kas kunnen ze wel gebruiken. En bij de kerk introduceren we hen zoveel mogelijk bij de leden. Zo krijgen ze steeds meer contacten. Een feestje of het korps vinden ze geweldig. Daar gaan ze graag mee naartoe. Dat is heel fijn om te zien. Oleg en Iryna hebben vooral veel behoefte aan contact met mensen en het gevoel dat ze welkom zijn.”
