Column
Fresia, Sahil, Laetitia. Het zijn zomaar een aantal namen van BN’ers die dit jaar meededen aan Wie is de Mol. Ik had zelf nog nooit gehoord van Fresia, Sahil of Laetitia, maar kennelijk waren ze bekend genoeg om geselecteerd te worden door de tv-kapiteins van AVROTROS. Ieder tv-programma zoekt tegenwoordig namelijk VIP’s. Als Gewone Nederlander tel je niet meer mee.
In 1999 was het allereerste seizoen van Wie is de Mol op tv. Ik woonde destijds nog thuis en als gezin zaten we iedere zaterdagavond aan de buis gekluisterd. Nog nooit eerder had ik zo’n spannend programma gezien vol list en bedrog, sluwe trucjes en stiekeme complotten.
Uiteindelijk bleek huisvrouw Deborah Coutinho de doortrapte mol te zijn. Het eerste seizoen werd gewonnen door studente Petra Knoth. Verder deden onder andere mee: een edelsmid, verpleegkundige, barkeeper, kleuterleidster en arts. Gewone Nederlanders die met elkaar een knetterende strijd aangingen. Zonder dat ze overdreven grappig, super afgetraind of enorm gestyled op de camera hoefden te schitteren.
Tegenwoordig is Wie is de Mol alleen nog bestemd voor BN’ers, die in de meeste gevallen hun carrière proberen op te poetsen door weer eens met hun kop op tv te komen. Het is tenenkrommend om te zien hoe nep en gemaakt sommige deelnemers een showtje geven, zodat heel Nederland weer even weet: oh ja, dat is die ene gast van eeeh… Wie is de Mol.
Ook Expeditie Robinson onderging hetzelfde lot. Aan het allereerste seizoen in 2000 deden acht onbekende Nederlanders en acht onbekende Vlamingen mee. Een stuk ‘plezanter’ om naar te kijken dan de afgedraaide BN’ers die tegenwoordig op Afvallerseiland hun kostje bij elkaar scharrelen. Toen keken we naar deelnemers die de strijd aangingen om te winnen. Nu zien we deelnemers die de strijd aangaan om zoveel mogelijk kijkcijfers te scoren voor een vervolgklus wanneer ze naar huis worden gestuurd.
Gelukkig bleven er ook programma’s die al die BN’ers lekker in hun villa’s in Almere lieten zitten. Kamp Van Koningsbrugge was zo’n programma. De afgelopen twee jaar onze absolute favoriet thuis. Ditmaal zaten we op donderdagavond aan de buis gekluisterd om te zien hoe onbekende Nederlanders werden afgebeuld door het Korps Commando’s. Bloed, zweet en tranen vormden de ingrediënten voor kostelijke tv.
Met een zak chips op schoot zagen we de deelnemers door de modder ploeteren, ijskoude rivieren doorwaden en ontelbare strafpush-ups doen. We zagen de teamspirit opbloeien, we waren getuige van verbroedering en konden genieten van de pittige commentaren van Ray en Dai. Een mooier en oprechter programma is er lange tijd niet gemaakt.
De aankondiging van een nieuw seizoen Kamp van Koningsbrugge deed me dan ook gelijk opveren. Tot ik zag dat het een VIP’s-editie wordt. Meteen was bij mij de lol eraf. Ik snap het niet. Waarom moeten we óveral Bekende Nederlanders in proppen? Waarom schenken programmamakers het podium dat ene uurtje per week niet aan gewone mensen, die meedoen omdat ze het beste uit zichzelf willen halen in plaats van het beste uit hun carrière?
Mijn verzoek aan de makers van Kamp van Koningsbrugge? Laat al die pikkenpoetsers voortaan thuis. Kies voor de meest geschikte kandidaten op basis van hun conditie, hun doorzettingsvermogen en hun grootste kracht: het feit dat ze niet bekend zijn. Nooit gedacht dit ooit nog eens te zullen zeggen, maar ik smacht naar een huisvrouw, edelsmid en kleuterleidster op tv. Want onbekend maakt onvergetelijk.
