Sonja van Dijk verruilde een jachtig leven voor rust en natuur
OUDEBILDTZIJL – Ooit runde ze een eigen bedrijf en woonde ze in de stad. Na een fikse burn-out telt Sonja van Dijk nu haar zegeningen aan de Oudebildtdijk, de plek waar ze als kind al wilde wonen. “Veel natuur en weinig prikkels, dat houdt me gezond.”
De wind begint al aardig rond het huis te loeien als Sonja van Dijk (52) op vrijdagochtend twee dampende glazen thee op tafel zet. Het is de dag dat Nederland gewaarschuwd wordt voor storm Eunice: bedrijven en scholen gaan eerder dicht wegens ‘code rood’, mensen wordt aangeraden vooral thuis te blijven.
Voor Sonja betekent dat dat ze de storm juist opzoekt; haar huis aan de Oudebildtdijk staat pal op de wind. Een grote bloempot op Sonja’s terras ligt al op z’n kant, de bijbehorende rododendron drijft in de sloot. En dan moet de echte storm nog komen. Sonja maakt haar borst nat. “Meestal is het heerlijk om hier te wonen, maar dit vind ik toch wel een beetje eng.” Ze hoopt maar dat haar woning, gebouwd in 1909, ertegen bestand zal blijken.
Wonen aan de Oudebildtdijk betekent in contact staan met de elementen. Wind, regen of juist een mooie zomerdag komt hier dubbel en dwars tot z’n recht. Niet voor niets heeft Sonja een ligbank laten maken in de later aangebouwde keukenruimte achter het huis. Vanaf de bank heeft ze recht voor zich uitzicht over de landerijen, rechts over de dijk met z’n verscheidenheid aan charmante woningen. Er is altijd wel wat te zien en – vooral in de zomer – te horen, een tv vindt ze dan ook overbodig dus die heeft ze de deur uit gedaan. Zo zorgt ze voor de ingrediënten van een in haar ogen gezond leven: veel natuur, weinig prikkels en zo min mogelijk afleiding.
Het inzicht dat dat is wat zij nodig heeft, kwam niet vanzelf. Voordat Sonja hier in 2017 kwam wonen, leidde ze een druk bestaan. Ze woonde met haar bijna volwassen zoon in Leeuwarden en runde een bedrijf in financiële coaching. Mensen met soms torenhoge schulden klopten bij haar aan en Sonja zorgde ervoor dat ze hun leven weer op de rit kregen. Op een dag wees een vriendin Sonja erop dat ze deed alsof het hebben van schulden heel normaal was. “Ik was aan het verharden”, concludeerde Sonja. “Ik stond heel ver bij mijn gevoel vandaan.” Ze besloot een shiatsu-opleiding te gaan doen, een Japanse massagetechniek met als doel lichaam en geest in balans te krijgen. “Ik kwam er daar achter dat mijn hoofd het heel goed deed, maar dat ik het contact met mijn lichaam helemaal kwijt was.”
Achteraf niet zo gek, vindt Sonja. Jarenlang stond ze in de overlevingsmodus. Op haar vijfentwintigste overleed haar vader en drie jaar later, terwijl ze zes maanden zwanger was, ook haar moeder. “Het was alsof de grond onder mijn voeten was weggeslagen”, vertelt ze. Moeder worden en tegelijkertijd als dochter wees; het bleek een razend ingewikkelde combinatie. Toen haar zoon Lennart negen maanden was, gingen Sonja en haar partner bovendien uit elkaar. “Ik kwam er alleen voor te staan met mijn kind en realiseerde me: ik moet er nu zelf iets van maken.” Binnen no-time stampte ze haar bedrijf uit de grond en keer op keer liet ze zichzelf zien dat ze van aanpakken wist, zowel in haar werk als in haar privéleven.
Dat ze daar wel een prijs voor betaalde, bleek pas vele jaren later. Na de shiatsu-opleiding schoolde Sonja zichzelf in 2017 tot ‘holistisch energetisch therapeut’ en op die opleiding in Dokkum begon ze in te zien dat ze “een enorm schild” had opgebouwd. Tijdens de kerstdagen in dat jaar stortte ze in. “Ik kon niets meer, niet eens meer lopen.” Een zware burn-out, zo werd vastgesteld. Ze woonde inmiddels in het huis aan de Oudebildtdijk, op aanraden van haar zoon, die pas op zichzelf was gaan wonen. Tijdens de bezichtiging herinnerde Lennart zijn moeder eraan dat dit huis alles had wat ze altijd had omschreven als haar ideale woonplek. Maar nu woonde ze daar en kon ze er niet van genieten. “Er was geen internet, geen telefoon, geen bereik. Ik zei tegen mezelf: ‘stel je niet zo aan’, maar ik voelde me slechter en slechter”, vertelt Sonja over die eerste periode in haar nieuwe woning.
Ongeveer drie jaar was ze zoet met die burn-out, en nog steeds heeft ze het gevoel dat er nog vooruitgang in zit. Waar ze aanvankelijk aanliep tegen het afgezonderd zijn van de buitenwereld, bleek haar nieuwe stekje aan de Oudebildtdijk al snel juist dé plek voor herstel. “Er is hier niks. Jíj moet het doen, dus als je je niet goed voelt ga je vanzelf tot de bodem.”
Er helemaal induiken was de enige remedie, merkte ze. “Ik kwam erachter dat ik al snel weer in hetzelfde stramien terecht dreigde te komen. Ik wilde dat veranderen, iets nieuws opbouwen.” Ze besloot een opleiding ‘regressie- en reïncarnatietherapie’ te volgen. Ook dat zette weer van alles op z’n kop, vertelt ze, en gaf daarmee een heleboel inzichten. “Ik kwam erachter dat alles ‘als een speer’ doen de rode draad vormde in mijn leven. Dat kan een kracht zijn als je daar bewust mee leert omgaan. Als je in balans blijft in plaats van jezelf helemaal leegtapt.”
In balans blijven, dat lukt Sonja het beste op een plek als de Oudebildtdijk. Een plek waar ze zich altijd al toe aangetrokken voelde. “Ik kan me nog herinneren dat we hier vroeger langsreden, toen ik nog een kind was, en dat ik altijd mijn ogen uitkeek. We woonden in Wjelsryp en het motto bij ons thuis was wel een beetje van niet te veel uit de band springen, maar zo normaal mogelijk doen. Ik herinner me nog de diversiteit aan huizen, het chaotische karakter wat de Oudebildtdijk in die tijd had. Er stonden bankstellen in de tuin en zo.”
Toen ze zelf moeder werd zocht ze met haar zoon een vergelijkbare sfeer op tijdens vakanties op Vlieland. “Dan lagen we in de tent en hoorden we paard en wagen voorbij komen, geen auto’s, het was alsof je terug in de tijd ging.” Nu ze zelf niet meer op vakantie hoeft om die rust te ervaren, biedt ze anderen die mogelijkheid door een deel van haar woning nu en dan te verhuren als ‘airbnb’. Gasten kunnen gebruikmaken van een eigen badkamer en zelfs van een sauna. “Mensen uit de Randstad vinden het hier vaak heel mooi”, vertelt ze. “Rustig, fijn, ze komen echt even bij.”
Het is bovendien dé uitgelezen plek voor haar praktijk als holistisch energetisch therapeut, vindt ze. Niet voor niets doopte ze haar bedrijf ‘Bildtse Bron’: “Ik geniet hier volop van het weidse uitzicht, de ruwheid en het fragiele van de natuur, de ruwheid en het fragiele van de elementen. Dit is voor mij de plek bij uitstek om bij de bron van mezelf te komen.”
