Brandweer St.-Anne zoekt vrijwilligers
Een koe in de sloot, hulpverlening bij verkeersongelukken tot een woningbrand. Zo’n veertig tot vijftig keer per jaar rukt de brandweer Sint Annaparochie uit bij meldingen als deze. Om het hele scala aan inzetten aan te kunnen, oefenen de brandweermensen elke maandagavond. Chauffeur en manschap Thomas Keizer gaat nooit met tegenzin: ,,Wij binne een femily.”
,,De rimmen fan ‘n frachtauto staan in ‘e brând”. Bevelvoerder Gerard Lont vertelt op een regenachtige avond vanuit de cabine aan de manschappen achterin welke melding binnen gekomen is. Op een tablet bekijken de mannen met welke risico’s ze rekening moeten houden. CNG is een aandachtspunt, het onder zeer hoge druk samengeperste gas waar de vrachtwagen op rijdt, kan een potentieel gevaar opleveren, zo concluderen ze. Intussen zetten ze de helm op en de communicatieapparatuur aan: klaar voor actie. Maar dan volgt er nog een melding: ,,En ‘n persoane-auto lait in de sloat, waarskynlik is de bestuurder kel worren fan de frachtwagen met brândende rimmen.” Het oefenscenario verandert, net zoals een incident in er werkelijkheid vaak anders uitziet dan het beeld op basis van eerste informatie.
Als de tankautospuit op het incidentadres aankomt, bij de bietenlaadplaats vlakbij het kunstwerk van Henk Rusman, blijkt de vrachtwagen een vuilniswagen van Omrin zijn. Na een snelle verkenning wordt het vuur geblust met schuim, terwijl anderen zich op de personenauto richten. Bevelvoerder Lont schaalt op naar Middelincident, al snel komt een hulpverleningsvoertuig (HV) uit Franeker voor assistentie. ,,Sij hewwe simpel said meer en groater gereedskap”, verklaart hij. Het HV-voertuig takelt de auto even later uit de sloot en zet deze rechtop. De bestuurder is dan al uit de auto bevrijd.
Deze oefening is onder andere bedoeld om van elkaar te weten welk materieel waarvoor precies inzetbaar is. ,,Soa faak sien wij nander ok weer niet”, vertelt oefenleider Thomas Keizer na afloop in de regen. ,,Nou kinne se ôns rustig sien late wat ‘n HV-foertúg allegaar kin.” Een belangrijk leerdoel van de avond is ook de rust te bewaren en overzicht te krijgen bij aankomst. ,,Wat het prio, hoe ferdeel je de taken? Je motte echt even skakele fan ‘t potinsjele CNG-gefaar na de persoane-auto met bestuurder. Dat gong goed.”
Een half uurtje eerder zijn de mannen – de enige vrouw in het team ontbreekt dit keer – bij elkaar gekomen in de kazerne aan de Warmoesstraat. Hier treffen ze elkaar regelmatig: elke maandag is er oefenavond, om de week op dinsdagavond sporten ze gezamenlijk met een instructeur en de woensdagavonden worden door sommigen twee à drie keer per jaar besteed aan het specialisme van deze post: verkenningseenheid brandweer (VEB). ,,Frysland het tien posten die’t dut spesjalisme hewwe, wat in groate linen betekent dat wij gefaarlijke stoffen mete kinne bij brând en ândere insidinten”, vertelt postcommandant Jouke de Haan, die naast vrijwillig bevelvoerder en ploegleider voor Brandweer Fryslân werkt als functioneel beheerder C2000, het communcatienetwerk van de Nederlandse hulpdiensten.
Omdat De Haan overdag beroepsmatig op de kazerne in het dorp is, kan hij bij een melding meestal uitrukken. Na alarmering op de pager, kunnen ook de andere brandweermensen via een app op de telefoon aangeven of ze kunnen opkomen. Dan gaan ze snel naar de kazerne, als het moet met shampoo in het haar. Met in totaal veertien mensen, waarvan vijf bevelvoerders en zes chauffeurs, is de TS eigenlijk altijd snel te vullen met de benodigde zes mensen, zeker in de avonden en weekenden. Toch heeft de post behoefte aan nieuwe manschappen. De Haan: ,,Wij wille d’r graag twee nije frijwilligers bij hewwe, goenent worre ouwer en wille d’r op den duur met ophouwe en ’n nije-een het ok nag twee jaar oplaiding foor de boeg. Derom doen wij nou ‘n oproep.”
De post is met name op zoek naar mensen die overdag thuis zijn in St.- Anne, óf in het dorp werken en bij een melding even weg kunnen. ,,Der knypt ‘t wel ‘s, elkeneen kin niet soamaar út syn werk stappe”, legt De Haan uit. ,,Met de spandoeken en de open dâg op frijdegaven 2 juny en saterdeg 3 juny hope wij mînsen werm te maken foor dut dankbere werk. ‘t Is frijwilligerswerk maar de oplaiding, oefen- en inseturen worre wel betaald.”
Wat het werken bij de brandweer zo bijzonder maakt, wordt ook duidelijk tijdens de oefenavond. Samen mens en dier in nood redden, geeft voldoening en kameraadschap. Thomas Keizer, van beroep chauffeur bedrijfsafval bij Omrin: ,,De brandweer is hobby, maar je krijge d’r soafeul foor werom. Wij dele lief en leed, kinne op nander bouwe en fertrouwe. Wij binne een femily.” De inzetten – zo’n 40 tot 50 per jaar – zijn bovendien zeer divers, vindt Keizer. ,,Wij make de raarste dingen met, soa hewwe wij wel ‘s koeien út drinkputten rêden en ok wel ‘s ‘n ree út ‘t water haald. Feerder gaat ‘t befoorbeeld om gaslekkazys en weuningbrânden. Heftige gebeurtenissen binne d’r ok, doadlike ferkeersongefallen befoorbeeld, derbij doene wij wat wij kinne.”
Het werk zelf, maar ook de houding van zijn collega’s maakt dat Keizer nooit met tegenzin naar de kazerne gaat. ,,Wij binne heel aktyf en doen befoorbeeld ok met an de landlike Vaardigheidstoetsen fan ‘t ABWC, dan stride wij teugen ândere ploegen en kinne wij ôns fakbekwaamhyd sien late. En lessen konnen wij naar ‘n oefensintrum in Dútsland, kwam d’r ‘n plakky frij, binnen ‘n kertier hadden wij ‘t regeld. Dat is nou tipys ôns ploeg.”
