Column
Wie het d’r in syn of hur jeugd nou gyn beugel had? Sels hew ik alle soorten beugels had die’t d’r doe maar waren. Eerst een met lymde plakkys op ’e tannen en ilestikys an baide kanten om de boel naar achteren te trekken. Just, ’n soort fan martelwerktúg. At een fan baide ilestikys befoorbeeld knapte, dan foeldest dat seker. Ilestikys in ’e mônd… Hoe komme se d’rop, souwen je sêge en dat sêg ik dan ok. Dat kin nou…
Dut ding hew ik twee jaar in ’e mônd had. Doe’t dat kring d’r aindlik útsloopt waar, kreeg ik ’n losse beugel met soa’n groat rôs stik d’ran fast die’tstou dan teugen dyn gehemelte doen mostest. Prate met die beugel d’rin waar hest niet mooglik.
Ok hew ik ’n búttenboordbeugel had, soa’t se doe saaien. Dan kreegst achter op ’t hoofd ’n soort fan helmpy op, sil’k maar sê, met an baide kanten ’n feer die’t op ’n stânchy útkwam. Dut stânchy most in de mônd presys deur twee derfoor maakte metalen gatsys in ’t gebit deur, soadat de beugel fast kwam te sitten in ’e mônd. ’t Stânchy stak dan bútten de mônd út. Gelukkig hoefde ik deuze beugel alleen avens en nachts in.
Maar oh, wat had ik ’n hekel an dat kring! Man, man… At ik dat ding d’rin had, dan sat dat stânchy strak ônder myn onderlip. Dan kon ik hest niet prate. Ferskriklik! Alle keren at ôns mim de beugel d’r indeen, most ik flink slikke en mij fermanne, wilens ik nag maar ’n jonky waar.
Op ’n keer had ôns mim ’t niet an tiid. “Perbeer ’t sels maar ’s. Meskien lukt ’t dij ok.” Dat ik sels perbere om baide stikkys fan ’n stânchy d’r in te skuven. En ja, hoor, na ’n hutsy wrotte lukte ’t mij! “Maar hé”, docht ik doe’t ’t d’rin sat, “dut foelt heel âns. Feul beter aigenlik.” Wat bleek nou? Ons mim had dut stânchy d’r maandenlang ferkeerdom indeen. Nou kon ik ok inenen gewoan prate.
Maar bedink ik mij nou: meskien hadden se bij ôns thús ok wel metnander ôfpraat om mij mônddoad te maken werdeur de rest fan ôns gesin ’t avens heerlik rustig had. Nou, dat is hur dan ’n heel hut goed lukt.
