Column
Wij motte ’s ophouwe om alleen ’t jongereand de skuld te geven dat d’r èn minder Bildts praat wort èn niet geef. Okee, de al wat ouweren prate nag wel foor ’t groatste part Bildts, maar fergeleken met soafeul jaren leden kin ’t niet âns of de kwaliteit fan ’t Bildts-praten mot sterk achterútgaan weze.
En der loop ik dan gau ’s as ’n Don Quichot hoofdskuddend deurhine. Echt, ik wou dat ik minder fanatyk waar wat de Bildtse taal angaat, want ’t freet ok nag ’s enerzy.
Ho, wacht ’s even… Ik hew ’n idee! Meskien sou ’t foor myn gemoedsrust wel goed weze om skielk alle weken even bijnander te kommen met ’n soort fan elitêr groepy bestaande út mînsen die’t ok fanatyk binne wat betreft de Bildtse taal en dan alle weken even heerlik metnander prate over de taal. Ja krekt, weer even bijtenke werdeur at je d’r weer ’n week teugenan kinne. Meskien doen ik dat wel. Fansels ok wat te drinken en kees en wust d’rbij. Wij houwe ’t fast (Bildts) pratende. En omdat ik dan de inisjatyfnimmer bin en dan ok ’n soort fan ‘foorganger’ bin, noem ik deuze stroming dan de NeaJanderTalers.
Dan kinne wij alle keren ok fort beprate hoe’t wij ’n prot Bilkerts meskien weer op ’t goeie pâd krije kinne wat betreft ’t praten fan geef Bildts.
In febrewary sat ik met ’n ploechy an ’e stamtafel in de foetbâlkantine. Men had ’t over ‘skaatsen’, over ‘gratis’ en over ‘wurre.‘ En dan hew ik ’t over alle generays, h’n; dus ok mânly die’t in ’e sestig binne. ’n Prot laat ik soa starigan maar over mij hine komme, maar doe’t se ’t over ‘skaatsen’ hadden in plak fan ‘reedrijen’, foelde ik mij dochs ferplicht om in te gripen. Men begon te gnizen. Dat foelde krekt as fan: “Der hest Jan weer!” Drekt foelde ik mij weer skuldig deur dat fanatike fan mij foor de Bildtse taal.
Kyk, at ik d’r alle keren wat fan sêgen blyf, dan krij ik fast ’n keer krekt as Geert Wilders alle dagen bewaking. En dan wor ik ok niet meer útnoadigd foor fesys, want die taalferslaafde klier ferpest se dochs alleen maar.
Jim hore ’t niet, maar nou slaan ik met de foest op de tafel, want dat wil ik niet, blikstynders, en derom sêg ik d’r hyltyd minder faak wat fan. Meskien is dat fout, maar an ’e ândere kant dink ik dat ôns taal foor ’t groatste part niet meer te rêden is. Laat maar gaan, sou ik derom maar sêge. Met pyn in ‘t hart; dat al. Meskien hew ik aansen ’t taalgroepy nag. Der hou ik mij dan maar an fast.
