Veertien jaar speelde Pieter Jan Plat in de hoofdmacht van vv. St. Annaparochie. Zaterdag 4 juni, het was in Oentsjerk tegen Trynwâlden, kwam er eind aan de imposante loopbaan van de 33-jarige Stannebuurtster spits.
En wat voor eind, want tegen Trynwâlden scoorde hij twee keer en daarmee kwam zijn totaal in al die veertien jaren op exact 175 doelpunten uit. Tenminste volgens Willem Hiemstra en die kan het weten, want hij houdt dat soort zaken al jaren allemaal uiterst nauwkeurig voor de club bij.
,,Och’’, zegt Plat, ,,173 of 175, mij maakte ’t niet soafeul út, de mînsen om mij hine maakten d’r ’n dînchy fan.’’ Zo’n mooi rond getal aan het einde van een carrière spreekt tot de verbeelding en om het sprookje compleet te maken: in zijn laatste seizoen promoveerde Pieter Jan Plat ook nog eens met zijn team naar de tweede klasse, want
St. Anna werd kampioen van de derde klasse A van de zondagamateurs.
Fysiek had hij nog wel even door kunnen gaan, want geen grammetje vet en nog steeds even bewegelijk als tien jaar geleden. Maar Pieter Jan Plat neemt geleidelijk de zaak van zijn ouders in de Van Harenstraat in St.-Annaparochie over en dat vraagt tijd en aandacht. Zoveel van beide facetten, dat hij een keuze moest maken tussen het kaatsen en het voetbal.
Kaatsen is namelijk ook een hobby van hem en slecht is hij er niet in, in tegendeel. Hij schurkt met zijn maten André van Dellen en Willem Heeringa tegen de top van de hoofdklasse aan. ,,Sien ôns as Heerenveen en de top as Ajax. Soms, op ’n mooie dâg, wint Heerenveen fan Ajax en soa is ’t met ôns ok. Soms, op ’n mooie dâg, kinne wij ’n toppertuur ferslaan.”
In 2011 won hij met Roelof en Sjoerd de Jong de Jong Nederlandpartij als jeugdig kaatser. Een jaar daarvoor was hij al eens derde geworden op de PC. Met zijn nieuwe maten hoopt hij een rol te kunnen spelen in de hoofdklasse kaatsen, met wellicht hier en daar nog een hoogtepuntje.
Gemakkelijk was de keuze tussen kaatsen en voetbal niet voor Plat, want hij houdt van beide sporten evenveel. De overlap tussen de beide sporten wordt echter steeds langer, waardoor hij wel eens in de knoei komt. Dan moest hij eigenlijk voetballen, maar stond hij op het kaatsveld in Húns met de afspraak met de trainer, dat hij, als hij de eerste omloop verloor, als een speer naar de voetbalwedstrijd zou rijden.
Plat: ,,Stoppe met foetbâl leverde mij meer tiid op foor werk as stoppe met kaatsen. Stoppe met foetbâl had ’n groatere impekt. ’t Bepaalde de keuze. D’r binne ‘kinners’, die’t bewere dat ik al feul eerder kieze motten had foor een fan de baide sporten om d’r echt in út te blinken. Meskien had de fokus op een sport mij feerder brocht, maar dat hew ik nooit willen. Baide sporten binne mij even lief.’’
Eigenlijk al vanaf de B’s ontpopte Pieter Jan Plat zich als een spits, in ieder geval als een aanvaller. Vraag hem op welke type spits hij lijkt en hij zal zeggen: ,,Klaas Jan Huntelaar. Die waar fansels beter as ik, maar rommele in de sestyn, feul bewege en fooral ôfmake, dat lait mij ok wel.’’
Liever bewoog hij van de bal af, dan dat hij de bal ging ophalen. Liever ging hij de diepte in dan zich te laten terugvallen. En altijd randje buitenspel, wachtend op een steekpassje van een medespeler en dan: uithalen. Plat: ,,De bedoeling is altyd: tussen de palen. En nag liever: in ‘t net. Dat is geniete. ’n Goal is as ’n bovenslag bij ‘t kaatsen.’’
Plat heeft geen heel repertoire aan schijnbewegingen, geen schaar, geen bal achter het standbeen langs, niets van dat soort handigheidjes. Rechtsbenig is hij, maar links ook niet helemaal onbekwaam en die eigenschap wilde zijn tegenstander nog wel eens verrassen. En dan was hij nog een meester in het vermijden van de buitenspelval door het lopen van bochys zoals hij het zelf omschrijft.
Niet elke grensrechter, meestal verbonden aan de tegenstander, begreep dat van die bochys. Dus die vlagden dat het een aard had en dat stoorde Plat dan weer, omdat hij er zeker van was niet buitenspel te hebben gelopen. Dan zei hij er ook wel eens wat van, maar nooit veel. Plat: ,,Ik bin niet ‘n roeper en razer.’’
En hij was al helemaal niet van de schwalbe. Sterker nog, als hij in het strafschopgebied een tik kreeg, als hij uit balans werd gebracht, dan probeerde hij hoe dan ook overeind te blijven. Tot verdriet van zijn medespelers, die vonden dat hij eerder had moeten gaan liggen om een strafschop mee te krijgen. Plat: ,,Dat lait mij niet, dat fâlen. Ik prebeerde altyd overeand te bliven, om de bâl te kontroleren, om te skoren.’’
Het afgelopen seizoen deponeerde hij er 22 tegen het netje. St. Anna was meestal heer en meester en scoorde als ploeg veel, met Plat voorop. Maar ja, derde klas, vertekent dat het beeld misschien? Plat herinnert aan een seizoen in de tweede klas. St. Anna eindigde in de middenmoot en toch scoorde hij dat jaar 25 keer. Dus….
Zijn schutterskwaliteiten werden als snel herkend. De scouts van SC Heerenveen zagen wel wat in de jonge Bilkert. Hij speelde een paar testwedstrijden, trainde een keer of vier mee, maar zijn ouders, die hem in zijn sport altijd door dik en dun steunden, fronsten toen toch even de wenkbrauwen. Want hoe kwam het met de school?
Pieter Jan Plat bleef in St. Anna, haalde het vwo-diploma en na een jaartje studeren in Groningen voltooide hij in Leeuwarden aan de NHL zijn accountancy-studie. Hij kwam te werken bij een accountantsbureau, maar toen al oriënteerde hij zich op zijn toekomst in de de zaak van zijn ouders in St.-Annaparochie. De overgang ging en gaat soepel. Pieter Jan brengt zijn boekhoudervaring in, hait Germ zijn jarenlange ervaring in de winkel.
Zo af en toe kreeg hij de afgelopen jaren een telefoontje van iemand van een hoger spelende club. Of hij interesse had? Plat: ,,Jan Bruin waar trener fan Burgum, hij wou mij graag hewwe. ‘En ‘t kaatsen dan?’, froeg ik. Dat kon dan fansels niet meer. Nou, doe waar myn keuze gau maakt, mooi in St.-Anne blive. Ach, de belangstelling fan ândere klups het mij nooit soa ‘triggerd’.’’
Nee, liever bleef hij St. Anna trouw en trouw zijn is een van zijn eigenschappen, vindt hij. Trouw aan het dorp, trouw aan de club, trouw aan de vrijwilligers, trouw aan de supporters. Daarbij komt, zo geeft hij toe, hij is ook niet zo van ingrijpende veranderingen. ,,Ik hew liever dat je wete wat je krije.’’
Daarom zeggen sommige vermeende kenners: Pieter Jan heeft niet het maximale uit zijn voetbalkwaliteiten gehaald. Dat mogen ze van hem zeggen, maar hij zegt: ,,Ik hew met St.-Anne ’t maksimale beraikt, wij speule weer tweede klas. Dat geeft mij ’n heel prot foldoening.’’
