Column
Jim sille mij soa starigan wel kinne en wete dat ik ’n echte Bilkert bin. Nou wil ik niet myn hele stamboom met jim dele, maar ôns hait en mim prate baidegaar Bildts en ik hew se nooit een woord Frys praten hoord. Fan myn fier pakes en beppen waren d’r drie Bilkerts en een Frys. Maar doe’t die pake op ’t Bildt kwam te weunen, het-y him ’t Bildts anleerd, al praatte hij teugen Friezen wel Frys. Gyn probleem dochs? Ant soafeer ’n kiky in myn femily-album.
As Bildtstalige jonge had ik al moeite met bepaalde Frise woorden. Soa most ik ’s ’n keer bij ’n Frystalige buurfrou ete. Se saai teugen mij: “At ik der noch net bin, dan leit de kaai ûnder de jiske-amer.” Ik deen betúltsys dat ik ’t begreep deur met myn hood te knikken, maar ik begreep d’r helendal niks fan. Dat ik later gau an ôns hait frage wat die buurfrou der nou met bedoelde. ’t Bleek dat de sleutel ônder ’t asfat laai.
Soa hew ik ok nag altiten moeite met de dagen sneon en snein. Krekt as ôns omme Jan. Die waar kelner en worde op sundeg ferwacht, temînsen, dat docht-y, maar dat bleek saterdeg te wezen, soa bleek die sundeg. Ok hij waar dus gau ’s in ’e war met sneon en snein. At ’n Frys teugen mij sait dat ’t sneon gebeure sil, dan mot ik altiten eerst in mijsels dinke an ’e bijlage fan de Luwter krant en weet dan dat sneon saterdeg is. En waar, ’t is echt niet om te klieren. Ik meen ’t. Ik hew d’r ècht moeite met. Maar deur dut ezelbruchetsy kin ik d’r met omgaan.
En ik hew ’t d’r dubbel lastig met, want tidens ’t skriven fan deuze kollum kin ik ’t woord ‘sneoan’ maar niet drekt goed tikke. Ik maak hyltyd ’n tikfout. Nou staat d’r weer ‘sneoan’. Betiden mot ik ’t woord wel drie keer op ’e nij intikke en op ’t lêst bin ik soa brimstig dat ik met tussenstikkys op ’e toetsen tik. Woorden binne betiden krekt mînsen. Goenent lêge je gewoan niet.
Jan de Groot
